TRZECIA EDYCJA KONKURSU IM. ZOFII SOKOLEWICZ

NAJLEPSZA PRACA DOKTORSKA Z ZAKRESU ETNOLOGII I ANTROPOLOGII SPOŁECZNO-KULTUROWEJ

Komisja konkursowa w składzie: Jan Święch (KE PAU), Anna Nadolska-Styczyńska (KNE PAN), Mariola Tymochowicz (PTL) – przewodnicząca

Dr Elżbieta Jodłowska, Ośrodek kultu Chrystusa Señor de la Soledad w Huaráz w północnych Andach peruwiańskich. Antropologia synkretyzmu i tożsamości kulturowej, promotor: dr hab. Marcin Brocki, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
UZASADNIENIE: Dysertacja jest dziełem oryginalnym, świadczącym o znacznym doświadczeniu badawczym i wiedzy specjalistycznej Autorki. Jest to wielowątkowe studium wykorzystujące osiągnięcia i metody kilku dyscyplin, a jego wartość jest znacząca ze względu na zawarte w niej dane empiryczne (etnograficzne i etnohistoryczne) oraz przeprowadzone przez Autorkę badania terenowe i  pogłębione analizy. Autorka przedstawia ważny ośrodek kultu postaci ukrzyżowanego Chrystusa, zwanego „Panem Samotności”, znajdujący się w miejscowość Huaráz, (główne miasto w andyjskiej prowincji Ancash), analizując obszernie liczne aspekty miejscowej religijności. Praca ma także pasjonującą narrację, pozbawioną populistycznych popisów, wcale nierzadkich we współczesnych tekstach naukowych. Przesycona jest istotnym szczegółem, potwierdzającym głęboką znajomość podjętej problematyki.

NAJLEPSZA PRACA MAGISTERSKA Z ZAKRESU ETNOLOGII I ANTROPOLOGII SPOŁECZNO-KULTUROWEJ

Komisja konkursowa w składzie: Łukasz Sochacki (KE PAU), Łukasz Smyrski (KNE PAN), Elżbieta Berendt (PTL) – przewodnicząca

Olena Martynchuk, Нехай цей мертвий образ нагадує тобі про живу душу людини: etnografia wernakularnych praktyk fotograficznych w Ukrainie + film antropologiczny Living with photos; praca przygotowana pod kierunkiem prof. dr hab. Agaty Stanisz; Wydział Antropologii i Kulturoznawstwa, Szkoła Nauk Humanistycznych, Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
UZASADNIENIE: Praca magisterska Нехай цей мертвий образ нагадує тобі про живу душу людини: etnografia wernakularnych praktyk fotograficznych w Ukrainie, Oleny Martynchuk jest oryginalną i odważną próbą poszukiwania nowego języka opisu etnograficznego. Autorka wykazała się dużą dojrzałością i świadomością metodologiczną, traktując etnografię jako ciągły proces, a teren badań w kategoriach relacji uruchamianych przez praktykę etnograficzną. Odrzuca przy tym najczęściej stosowane interpretacje w antropologii wizualnej, proponując podejście teoretyczne oparte na nowym materializmie. Należy także docenić dwagę Autorki w zakresie poszukiwania nowej eksperymentalnej formy pracy magisterskiej oraz chęć opuszczenia bezpiecznych granic dyscyplinarnych, poprzez umieszczenie przedmiotu badań między etnografią a sztuką.

Wyróżnienia:

• Aleksandra Sołtysik, Post-protest. Fotografia jako medium demonstracji”, praca przygotowana pod kierunkiem dr hab. Stanisławy Trebuni-Staszel, prof.UJ;  Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  UZASADNIENIE: Praca magisterska Aleksandry Sołtysik „Post-protest. Fotografia jako medium demonstracji”  odważnie wkracza na polską ulicę lat 2020-2021, w trudnym okresie pandemicznych restrykcji i izolacji. W tej perspektywie autorka pracy − antropolożka i fotografka − rejestruje każdy moment przeistoczenia się fotografii dokumentacyjnej w symboliczną. To zadanie wymagało od Autorki wyjątkowej uważności, badawczego słuchu i wrażliwości, odnalezienia oryginalnej narracji usytuowanej pomiędzy osobistym zaangażowaniem, ujawnianiem emocji  i chłodną, zdystansowaną analizą. Miarą naukowej dojrzałości tej pracy jest także intelektualna sprawność, z jaką autorka porusza się po pogranicznym, nieoczywistym terenie badawczym, nakreślając rozbudowaną relacyjność poddawanych analizie zjawisk oraz dynamikę ich zmian.

• Marcin Mielewczyk, Elektrownia jądrowa jako obiekt: Studium przypadku polskiej Elektrowni Jądrowej Żarnowiec z perspektywy studiów nad nauką i technologią oraz etnografii wielogatunkowej; praca przygotowana pod kierunkiem dr hab. Aleksandry Lis-Plesińskiej, prof. UAM; Wydział Antropologii i Kulturoznawstwa, Szkoła Nauk Humanistycznych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
  UZASADNIENIE: Praca magisterska Marcina Mielewczyka Elektrownia jądrowa jako obiekt: Studium przypadku polskiej Elektrowni Jądrowej Żarnowiec z perspektywy studiów nad nauką i technologią oraz etnografii wielogatunkowej przedstawia szczególną przemysłową inwestycję − niegdyś generującą  społeczne emocje, a  obecnie  pozostającą w zabezpieczanej  ruinie, niczym pomnik samej siebie. Podmiotowość tego reliktu dawnych koncepcji na temat produkcji energii − które wszakże dziś są ponownie rozpatrywane, dyskutowane i zyskują nowe perspektywy w świetle postępujących zmian klimatycznych − przekłada się w tej pracy na erudycyjny, filozoficzno-antropologiczny wykład na temat etyki, przyszłości świata i relacji między wszystkimi jego aktorami. W profesjonalny i nowatorski sposób, Autor zwracając się w stronę posthumanistyki, analizuje obiekt swoich rozważań za pomocą licznych, badawczych narzędzi interdyscyplinarnych.